Jezus zdołał odmienić ludzkie opinie na temat losu – przez nas uznawanego za nieszczęśliwy – tych, którzy nie posiadają bogactwa, władzy ani zaszczytów, nie korzystają z ziemskich dóbr ani przyjemności. Jednym słowem: tych, którzy nic nie mają, niczego nie mogą i nic nie znaczą. Jego niepozostawiające wątpliwo...
Pokaż cały opis...

Jezus zdołał odmienić ludzkie opinie na temat losu – przez nas uznawanego za nieszczęśliwy – tych, którzy nie posiadają bogactwa, władzy ani zaszczytów, nie korzystają z ziemskich dóbr ani przyjemności. Jednym słowem: tych, którzy nic nie mają, niczego nie mogą i nic nie znaczą. Jego niepozostawiające wątpliwości słowa mogą wydać się nie na miejscu, a nasze kryteria są tak różne, że prowokować mogą jednocześnie pytanie o to, czy to my mylimy się w oglądzie i ocenie funkcjonowania świata, czy też myli się On.

Błogosławieństwa proponują drogę wolności, która wymaga od nas zmiany.

W istocie, pragnąc żyć ubóstwem Błogosławieństw, nie wystarczy zrezygnować z bogactwa, zaszczytów, przyjemności. Trzeba również odrzucić egoizm egzystencji i własnej woli. […] Sens ubóstwa tkwi w głoszeniu Boga jako prawdziwego bogactwa serca.

Nienasycenie dobrami materialnymi nie jest niczym innym, jak skrywaną potrzebą Nieskończoności.

Złudną jest wiara w to, że droga prawdziwego szczęścia oznacza zaspokojenie wszelakich potrzeb czy też nieodczuwanie żadnych braków. W człowieku obecna będzie zawsze pewna pustka, która w rzeczywistości jest Bożym wezwaniem. Odpowiedź na nie oznacza, że pojęliśmy sekret spełnienia: bycie ubogimi po to, by ubogacił nas Duch Boży.

W istocie, na ziemi, nawet w najbardziej sprzyjających okolicznościach, nie jesteśmy w stanie w pełni zaspokoić naszego głodu i pragnienia Boga. Musimy być tego świadomi i nie żywić złudzeń, które mogłyby przeistoczyć się w rozczarowanie i rezygnację. Jeśli jednak pragnienia te pozostaną w nas żywe, zostaną one zaspokojone w szerszej perspektywie: dzięki działaniu Ducha Świętego stopniowo przeistoczą się w świętość i miłość dążące ku trynitarnej nieskończoności.

Jezus prosi, abyśmy zrzucili jarzmo naszego „ja” – tego, co myślę, w co wierzę, czego chcę – i przyjęli, stanowiącą owoc wiary, Jego propozycję szczęścia.

_____________

S. Maria Emanuela od Trójcy OCD, karmelitanka bosa, współpracowała na różne sposoby z czasopismami teologicznymi, liturgicznymi i duszpasterskimi. Jest autorką licznych książek: "Un «tabernacolo» di nome Maria. Un mese con la Madonna" (2005); "Maria, aurora di speranza. 31 giorni con la Madonna" (2006); "Leonia Martin. Un difficile cammino di santità" (2015); "Teresa di Lisieux e le sue sorelle" (2020); "In principio. La relazione con Teresa di Gesù e Giovanni della Croce" (2023).